روز چهارشنبه 26/ 9/ 1393، دانشجویان عزیز ورودی 1390، دوره‌ی کارشناسی تاریخ، در آخرین لحظه، از آخرین جلسه‌ی کلاسشان از من خواستند که یک جمله را به عنوان آخرین جمله بگویم. آن جلسه جلسه‌ی پایانی درس «تاریخ ایران از انقراض قاجاریه تا کودتای 28 مرداد 1332» بود. بعد از لحظه‌ای فکر کردن، بیت ذیل به ذهنم رسید و آن را برایشان گفتم:
با کار رو براه شود کار زندگی این جمله است، جمله‌ی اسرار زندگی
نمی‌دانم چرا هر وقت بویژه به بعضی از آن دوستان عزیز فکر می‌کنم، یاد نوح (ع) می‌افتم. شاید به این خاطر است که در شغل معلمی که شغل انبیاء است، بلاتشبیه، کمی شباهت بین نتیجه‌ی کار خود برای آنان و کار آن پیامبر بزرگوار (ع) برای قومش احساس می‌کنم. امیدوارم این احساس دروغین باشد. از این سخنان -که خالی از شوخی نیز نیست- که بگذریم، لازم است گفته شود که به طور کلی، دانشجویان عزیز این ورودی هم، مانند دیگر ورودی‌ها، علاقمندی، تلاش، جدیت و صمیمیت خاص خود را داشتند. برای همگی آنان آرزوی موفقیت دارم.
ویژه برنامه " شب تولد خورشید " با مشارکت والدین و اعضا :
به مناسبت نزدیک شدن به شب یلدا با مشارکت والدین و اعضا ویژه برنامه ای با نام " شب تولد خورشید " در مرکز شماره 4 دزفول برگزار گردید.
در این برنامه که جمع کثیری از مادران و اعضا شرکت داشتند برنامه های متنوعی مرتبط با شب یلدا اجرا شد که از آن جمله :
معرفی و صحبت در مورد تاریخچه و پیشینه شب یلدا در ایران
بازگویی خاطرات مرتبط با شب یلدا توسط اعضا و مادران آنها
برگزاری کارگاه کلاژ و کاردستی " ساخت کیف های کوچک زیبا با طرح هندوانه "
و اما درباره شب یلدا :
شب یَلدا یا شب چلّه یکی از جشن‌های کهن ایرانی است
شب یَلدا یا شب چلّه بلندترین شب سال در نیم‌کره شمالی زمین است. این شب به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر(آخرین روز پاییز ) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی ( نخستین روز زمستان ) اطلاق میشود.
ایرانیان و بسیاری از دیگر اقوام شب یلدا را جشن میگیرند.
این شب در نیم‌کره شمالی با انقلاب زمستانی مصادف است و به همین دلیل از آن زمان به بعد طول روز بیشتر و طول شب کوتاه‌تر میشود
درباره واژه
واژه «یلدا» به معنای «زایش زادروز» و تولد است. ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدابا دمیدن خورشید، روزها بلندتر می‌شوند و تابش نور ایزدی افزونی می‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می‌خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می‌کردند و از این رو به دهمین ماه سال دی ( دی در دین زرتشتی به معنی دادار و آفریننده) می‌گفتند که ماه تولد خورشید بود.
جشن یلدا و عادات مرسوم در ایران
ایرانیان نزدیک به چند هزار سال است که شب یلدا آخرین شب پاییز را که درازترین و تاریکترین شب در طول سال است تا سپیده دم بیدار می‌مانند و در کنار یکدیگر خود را سرگرم می‌دارند تا اندوه غیبت خورشید و تاریکی و سردی روحیهٔ آنان را تضعیف نکند و با به روشنایی گراییدن آسمان به رخت خواب روند و لختی بیاسایند.