سر سفرت منو نشوندی حسین

سر سفرت منو نشوندی حسین

نمکت رو به من چشوندی حسین

اونقدر اقایی که این بده رو

توی روضت بازم کشوندی حسین

--------------------------------------------

بعد از کشیدن جزء جزء کــربـلا
حالا نوبت به رنگ زدن خدا می رسد
از بین رنگها انتخاب می کند
سرخی را برای محاسن حسین
و سفیدی را برای موی زینب. ----------------------------------------------------------------------- سکوتی غریب و دلگیر تمام فضای کربلا را فرا گرفته است
و سیاهی شب وادی طف را در مشت
و فقط باد گرمی از سوی فرات به خیمه ها می وزد
، هر از چندی صدای قهقهه کودکی که مادری را به بازی گرفته است
سکوت را بر هم می زند
 عباس علمدار سپاه حسین کمی آنطرفتر با زهیر قدم میزند
و از رزم فردا می گوید
و گهگاه لبخندی مردانه همزمـان بـر لبـان هر دوشان می نشیند
و هر دو خوب می دانند که فردا چشمهای امید بسیاری
بر بازوان این دو دوخته خواهد شد
 حبیب آتشی بر افروخته و در پناه روشنایی آن شمشیرش را صیقل می دهد
و زیر لب زمزمه کنان شعر می خواند
و پیداست خویشتن را مخاطب کلماتش قرار داده
و برای فردا آماده می شود
 بریر با فاصله کمی از حبیب آرام آرام قرآن می خواند
و قطرات اشکش همچون دانه های الماس بر گونه هایش می لغزد
و زمین تشنه کربلا را سیراب میکند
، گاه سر از گریبان میگیرد و با گوشه چشم حبیب را می نگرد
و باز مشغول تلاوت می گردد
 سالار شهیدان بخوبی می دانست
که مسئله وداع را بایستی بر خواهر تصویر کند
 خواهرش را به آرامی صدا کرد
 پرده خیمه بالا رفت و زینب با دیدن برادر چون همیشه خندید
زینب از خیمه بیرون آمد و با اینکه می دانست برادرش خبر خوشی برایش ندارد
گوش جان به سخنان حسین سپرد
، سخن از دلتنگی ها بود و درخواست تحمل .
سخن گفتن با تو هیچگاه تا این اندازه برایم دشوار نبوده است
، خواهرم کلمات بسختی برای ادای سخن بدام زبان می افتد
و اگر نبود مسئولیت سنگینی که بر دوش توست
بخدا قسم هیچگاه حاضر نمی شدم فشار و اندوهی را بر قلبت تحمل کنم ،
زینبم بیش از پنجاه سال است که مرا می شناسی
و خیلی خوب می دانی که چقدر برایم عزیز هستی ،
تو برای من تنها یک خواهر نبوده ای ،
دردهای سنگین دلم را همیشه با تو می گفتم
و سخنان زیبای تو همیشه مرهم زخمهای دلم بود زینب جان ،
وقت تنگ است و تا به صبح چیزی نمانده است ،
از صبح که نبرد در می گیرد تمامی زنان و کودکان حرم را در خیمه ای گرد آور
و خود مواظبشان باش تا احدی از خیمه خارج نشود ،
نظاره اجساد خون آلود شهیدان شاید برای همگان قابل تحمل نباشد
 زنان شوی مرده را آرامش بده و کودکانشان را در آغوش بگیر
و مگذار شیون طفلی به خیمه های عمر سعد برسد ،
، خواهرم  با اشکهایت بی صبرم مکن
، مبادا فردا وقتی نوبت من فرا رسد از خود بیخود شوی
و در پی ام به میدان آیی ، جان حسینت تحمل کن
 ۸۴ زن و کودک جز تو پناهی نخواهند داشت ،
استوار باش      نمیگویم گریه نکن نه ، ولی بیصدا
حتی صدای شکستن بغضت را جز خدا نباید بشنود .
خواهرم ، کودکانم را بسیار مواظبت کن
آنها پس از من به خیمه ها یورش می آورند
و به قصد غارت بر طفلان نیز رحمی نمی کنند ،
من تا توانسته ام خارهای این اطراف را چیده ام
تا به هنگام فرار ، گامهای بچه ها را جراحتی نرسد .
زینبم درباره رقیه به تو سفارش می کنم ،
بعد از اصغر او را بسیار دلتنگ خواهی یافت
بیش از هر کس به او بپرداز ، هر گاه از فراز شتری بر زمین میافتد
 پیاده شو و آرامش کن . --------------------------------------------------------------------------- و فردا
زینب خوب می دانست که این آخرین تصویرهائی است که مردمک چشمش از حسین (ع) بر میدارد ،
 یک لحظه نگاه از او نمیگرفت ،
برادر به خیمه ها سر کشی میکرد ،
 باز می گشت و با باقی مانده سپاه نورش سخن میگفت ،
 فرزندان خردسالش را نوازش میکرد ،
 گهگاهی هم برای چند لحظه بر تیرک خیمه ای تکیه میداد و نفسی تازه میکرد ،
 و زینب یک آن    از او غافل نبود ،
 روز اولی که زینب به دنیا آمد پیامبر در آغوشش کشید   و زینب گریه میکرد ،
قنداقه اش را بدست پدرش علی دادند دختر همچنان میگریست ،
مادر مهربانش او را به سینه چسباند ، چشمان کوچکش امان نمیداد
امام حسن دو ساله نوازشش کرد    فایده ای نداشت ،
 زینب را در آغوش حسین یک ساله گذاردند ،
 صدای ضربان قلب حسین آرامش کرد و گریه قطع شد
 و نو رسیده زهرا در آغوش برادر به خواب رفت
 و یا آنگاه که عبدالله جعفر برای ازدواج با او با امیرالمومنین سخن می گفت ،
 فرمود :
به عبدالله بگوئید به شرطی که : ازدواج ما سبب دوری از برادرم نگردد ،
 در هر سفر که او رود من نیز  با او باشم .
 و اکنون حسینش برای همیشه از او فاصله می گرفت ،
 از یک سو جذبه عشقی مقدس او را بدنبال برادر میکشاند
 و از سوی دیگر مسئولیت سرپرستی دهها زن و کودک ،
 و سنگین تر از آن رسالت ابلاغ پیام خون برادر او را بر جای میخشکاند ،
 حسین سوار بر اسب آرام آرام در افق صحرا محو می شد ،
 هیچگاه چون این لحظه اینقدر در عشق یک دیدار بی تاب نبود
 که امام عالمیان به فریادش رسید ،
 سفارش آخرین مادرش زهرا چون تحفه ای الهی تمام فضای خاطرش را به شوقی کشید ،
 بی درنگ به دنبال برادر دوید و از نای جان فریاد میزد که
 « مهلاً مهلا ، یابن الزهرا » ، ای پسر فاطمه لحظه ای درنگ کن ،
 تو گوئی امام شهیدان نیز منتظر همین یک صدا بود ،
 پای اسب بر زمین خشکید ، حسین با عجله روی بسمت خیام و بلافاصله از اسب به زیر آمد ،
 اکنون خواهر و برادر دور از همه ، با هم راز میگویند :
 « یا حسین ، مادرم گفته بود که در چنین لحظه ای زیر گلویت را ببوسم » ،
 حسین لبخندی زد و به آسمان خیره شد تا خواهری که اکنون در آتش فراق آب می شد بر حنجره اش بوسه زند
 و باز سوار رو به میدان براه افتاد .
 خواهر آرام آرام اشک میریخت و تا حسین در خیل سپاه عمر سعد گم نشد به خیام باز نگشت ،
 به فرمان برادر هیچ کس حق ندارد از خیام بیرون آید ،
 زینب سعی دارد در پیش چشم اهل حرم خسته و نالان ننمایاند ،
 کنار کودکی از فرزندان شهدا زانو میزد و با لبخند نوازشش میکرد ،
 اما خدا میدانست که در دل خود چه طوفان غمی دارد .
 هر گاه طول خیمه را میپیمود بی اراده از در چادر ، نگاهی بسوی میدان می افکند
 و چیزی زیر لب زمزمه میکرد ،
 مدتی بود که دیگر تکبیر حسین بگوش نمیرسید ،
  که ناگاه صدای شیون غریبی ،
 او را متوجه بیرون خیام کرد ،
 اهل حرم چیزی دیده بودند و از غم بر سر و سینه میکوفتند ،
 سراسیمه پرده خیمه را کنار زد ، اسب سفید حسین بود بدون سوار و خسته ،
 خون سرخ تک سوار شهادت یالش را خضاب کرده بود ،
 زینب بی درنگ به سمت گودال قتلگاه میدوید ،
گوئی عشق در برابر عقل قدرت نمائی میکرد ،
 دختر حسین آرام صورت اسب را میان دستان کوچکش گرفت :
 « ای ذوالجناح میدانم چه پیامی داری ، اما سئوالم را پاسخ ده ،
 آیا پدر مظلومم با لب تشنه جان داد یا نه ؟ ... »
 اکنون میرفت تا جانسوزترین صحنه آفرینش به روی پرده وجود آید .
 گامهای زینب لحظه ای بر فراز تلی که بعدها بنام خود او نامگذاری شد قرار گرفت ،
 چشم بر گودال دوخت ، از دور صحنه ای را دید که هرگز قصد باورش را نداشت
با عجله به سمت پیکر حسین سرازیر شد
 در چند قدمی جسم خونین ابی عبدالله ایستاد
و بعد آرام آرام و با احترامی شگرف بطرف برادر گام زد .
 ای آسمان کربلا تو شاهدی که در آن لحظه بر زینب چه گذشت ،   زانوانش که دیگر تاب ایستادن نداشت بر بالین حسین بر زمین بوسه زد
 و همانگونه که با قطرات اشکش بدن خونین حسین را شستشو میداد ،
 با پنجه های لرزانش نیزه های شکسته را کنار میزد
و زیر لب فقط یک ندا : « انت اخی وا محمدا واعلیا » ، --------------------------------------------------------------------------------
 قریب بر 360 ضربه شمشیر و نیزه ، از یک پیکر چه باقی میگذارد ،
 زینب ، به یاد آورد زمانی را که پیامبر حسین خردسال را بـر دوش ، میگرفت
 و در کوچـه های باریک مـدینـه مدام فریاد میزد : « حسین از منست و من از حسین » ،
 و اکنون بوسه گاه پیامبر با تیر سه شعبه دریده شده بود ،
 به رسم حجت و وداع برای بوسیدن روی برادر تصمیم گرفت که .... اما نه ، خدای من ....
ناچار خم شد و لبها را به رگهای بریده مردی گذارد که 1400 سال بعد
عاشقان نوجوانش پیشانی بند عشق او بر سر بسته
 و برای انتقام خون پاکش تمام بیابانهای جنوب ایران را به آتش عشق کشیدند .
آنها به شوق وصال او در نیمه های شب از اروند گذشته
 و سه راه شهادت را در شلمچه برای عشق به یادگار گذاردند ،
 و از خاکریزهای بوی خون گرفته  عبور کردند ،
----------------------------------------------------------

پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر

چون شیشه عطری که درش گمشده باشد

« از کربلا تا شلمچه »

خیمه ها را به آتش بکشید ، اموالشان را غارت کنید ، زنان و طفلانشان را به اسارت برید بر صغیر و کبیری رحم نکنید ، اکنون همه چیز بر شما مباح است . ناگهان پیکر خون آلود بسیجی دریا دل اسلام در میان کوهی از نیزه های شکسته تکانی می خورد ، پنجه بر خاک میکشد و شمشیر شکسته ای می یابد و بیاری آن بر زانو می نشیند ، سپاه عمر سعد مبهوت اینهمه عظمت در انتظار سخن آخرین حسین (ع) ، خون از شکافهای زره اش فوران می زند ، پسر فاطمه آخرین توانش را بخدمت می گیرد : که ای شیعیان آل ابی سفیان شما با من سر جنگ دارید نه با زنان و کودکان ، پاسخ اینهمه شکوه تنها چند تیر سه شعبه بود که مقصدی جز پیکر او نداشت ، دیگر تاب از توان حسین رفته بود چشم از جرثومه های پست سپاه عمر گرفت و آرام آرام بسمت نخلستان علقمه تغییر جهت داد این العباس ، آری کجاست عباس تا خیام حرم را بی یاور بیند ، و بسمت کوفه این المسلم ، این الهانی ، کجائید تا ببینید بیابان کربلا از خون حسین سیراب می شود . صدای انفجار خمپاره و سفیر مرگبار گلوله پی در پی در گوش تاریخ می پیچید ، حسین فارغ از دغدغه هول سر بسجده برده بود و با خدایش راز می گفت ، کمی آنطرف تر جنازه عباس در نخلستانهای اروند پا مال سم اسب بود و شنی تانک ، اکبر در کنج خاکریزی آرام به خواب رفته بود ، اکبر بود و اکبر نبود ، به تعداد تکبیرهایی که در روز عاشورا گفت در نیمه شب شلمچه تیر خورده بود . نظاره اش آنقدر دلخراش و سوزنده می نمود که وقتی در بهشت زهرا دفن می شد مادرش را از دیدار آخر محروم کردند و پیکر کوچک و چاک چاک قاسم مطاف عشق اهل حرم بود حتی کودکان خردسال ابی عبدالله بر بالین قاسم اشگ می ریختند . تا جسد مطهر و کوچکش را از کربلا به چیذر رسانند چه جگرها در مظلومیتش نسوخت . جنازه پـاک عابس ، پهلوان لشگر حسین همچنان روبه دشمن و ایستاده بر سیمای خاردار ، زینت گر ارتفاعات والفجر 3 گشته بود . حر پس از رقص خونین عشقش ، باند سرخ بر سر بسته در کنار کانال ماهی آرام و مطمئن بخواب رفت و پیکر مطهرش را شلمچه به یادگار برای خود نگاهداشت . و دیگر صدای مناجات حسین نیز به گوش نمی رسد ، بدنش بی حرکت و خدایا چه می گویم سری در پیکر ندارد . خوش به حال حسین ، خوش به حال شهیدانش ، خوش به حال حر و خوش به حال زینب ، خوش به حال امام ، خوش به حال شهیدانش ، خوش به حال همدمان غروب کرخه ، خوش به حال فانوس به دستان نیمه شب کارون ، خوش به حال سجده های طولانی ، خوش به حال اشکهای متصل ، خوش به حال لبخند های پشت کامیون ، خوش به حال ذکرهای توی ستون ، خوش به حال آنچـه از قلبشان خطور می کـرد ، خوش به حال آنچه از لبهایشان تکلم می گشت ، خوش به حال آنچه بر پیشانی شان نگاشته می شد ، خوش به حال دل پاکشان ، خوش به حال حال خوششان ، خوش به حال قلمی که بر کاغذ وصیتشان می رقصید ، خوش به حال خاکی که قدمگاه نورشان قرار می گرفت ، خوش به حال ما که آنها را دیدیم ، خوش به حال ما که آتش عشق آنها هنوز در اعماق جانمان مشتعل است ، خوش به حال ما که هنوز بوی آنها را می دهیم ، خوش به حال ما که هنوز به فساد و الواطی می گوییم نه ، و آسمان بگرید به حال ما که پس از شهیدان برجائیم . خیمه ها در آتش کین حرامیان می سوخت ، فقط زینب بود و زینب ، او نه تنها بایستی تمام آن صحنه های دلخراش را از نزدیک میدید بلکه وظیفه بازگو نمودن خاطرات جانسوز کربلا را نیز برای غائبین بعهده داشت . این است که هرگاه داغ فراق کاسه صبرش را لبریز میکند و احساس تنهایی تمام وجودش را می گیرد راه بهشت زهرا می گیرد ، از کنار هر قبری عبور میکند .

والسلام

وضو در فرات نماز در کر بلا

یادتونه زمان جنگ روی تابلو ها یه جمله نوشته بود که الانم هر کی اونو می بینه تعجب می کنه :

وضو در فرات نماز در کر بلا

خیلی ها وقتی این جمله رو می دیدن می گفتن:

اره ،اینا قصد کشور گشایی دارن،اینا می خوان با همه جنگ کنن وبعضی هام می گفتن اینا نمی تونن خودشونو اداره بکنن حالا می خوان برن سراغ عراق!

جواب :

اما اگه پای صحبت های اونایی که امسال اربعین، کربلا بودن بشینی می تونی جوابتو رو بگیری.

داداشم می گفت توی راه بین نجف تا کربلا عمود به عمود(تبر به تبر )عکس آقاو امام رو زدند 

یکی از دوستام می گفت:امنیت زائر را رو سپاه قدس ایرا ن به عهده گرفته

دوستم می گفت:مسولیت خدمات شهری رو شهرداری تهران به عهده گرفته

                   

توی یه سایتی خوندم که یکی از مسئولین وزارت خارجه عراق گفته:

فرمانده سپاه قدس ایران می تواند آزادانه به هر کجای عراق می خواهد برود.

راستی کار دیگه باید ایران بکنه تا باورمون بشه.... 

البته اربعین امسال دوتا ازسوالایی که از بچه گی ذهنمو مشغول کرده بود رو هم جواب داد:

اول اینکه :چطور این جمله امام عملی می شه؟

(ما انقلابمان را به همه جهان صادر خواهم کرد)

ودوم :توی جنگ ایران وعراق کی برنده شد!!!!؟

ماه ربیع الاول عزیز!

میدونم نسبت به وبلاگم کوتاهی کردم ولی کم و بیش به وبلاگ دوستان سر زدم و اگه بلاگفا یاری میکرد نظر هم میذاشتم..

روزها خیلی تند میگذرند..گاهی خیلی وقت کم می آورم..

پسرکی که شاهد مرد شدنش هستم با تمام سختیهای دوران نوجوانیش..و دخترکی که شور و شوق و هیجانش کمتر از داداشش نیست..

تنها تفاوتش با برادرش در جدیت و پشتکارش برای یادگرفتن بیشتر است..از روی کنجکاوی یا فضولی! دلش میخواهد از همه چیز سر در بیاورد!!

و اما مهمی که مرا وا داشت به نوشتن این بود که باز ماه ربیع الاول رسید و مثل پارسال عازم کربلا هستیم..این بار همراه بچه ها و پدر و مادر عزیزم...

حدا کند این سفر قسمت همه ی آرزومندان کربلا بشود..

التماس دعا دارم و حلالم کنید لطفا

اشکالات ادبیات 1 چاپ 93

درست	نادرست	شماره سطر	شماره صفحه
نمونه:ص12آنگاه،ص89وان گه به کمال پادشاییت / ص23هموزن ،ص96هم وزن /ص16بسان ،ص19 و34 به سان /ص25 و 30 جوانمردی ؛ص35 جوان مردی / ص 27 چسان	عدم هماهنگی در جدا و پیوسته نویسی کلمات غیر ساده		کل کتاب
نمونه :ص25دوّم (با تشدید ) ؛صص81،83بدون تشدید /ص 26 و29 عباس بدون تشدید در سایر موارد با تشدید /ص 50 بقّال(با تشدید)ص 53 بدون تشدید / ص148س9تا چه حدّ،. . . ص 149س12تا چه حد . . / ص35 متعلق (بدون تشدید)ص83تعلّق / ص107 جدی یک بار مشدد و بار دیگر بدون تشدید نوشته شده است /و . . . .	عدم هماهنگی در رسم الخط کلمات مشدد		کل کتاب
نمونه : -کاربرد «،»قبل از «و »عطف :ص51بیت 20و 21:زین یکی سرگین شد و ،زان ،مشک ناب /این یکی خالی و ،آن پراز شکر -کاربرد «و » عطف به جای «؛» :ص71س 16و 17آنها چه انسی با خاک گرفته اند و خاک مظهر . . .و تا با خاک انس نگیری . . .:	عدم رعایت علایم نگارشی		کل کتاب
(دندانه گفتش و سپهدار کم است )اشکال در رسم الخط تشدید روی حرف (ا) است	بدو داد و گفش که این را بدار به گردان لشکر سپهدار گفت  طراح	4 4 6	12 13 61
چاپ قبلی :ز تیغ تیز خون ریز جهود و فرقه کافر (با توجه به این که نهاد جمله جمع است صورت این شعر در چاپ قبلی موجه تر است )	ز تیغ تیز ،خون ریزد جهود و فرقه کافر	12	27
انتقال (ن نقطه ندارد) به بیانی دیگر	انتقال به بیانی دیگری	5	33
مرا دست باز بند	مرا دست و پازبند	12	37
من کجایم ؟	من کجاام ؟	8	40
داستان های دل انگیز ادب فارسی (در کتاب زبان فارسی 3 درس باز گردانی نیز به همین صورت آورده شده است )	داستان های دل انگیز ادبیات فارسی	تاریخ ادبیات بالای درس	42
بر سرش زد گشت طوطی کل ز ضرب	برسرش زد ،طوطی کل ز ضرب	بیت 6	50
باسر بی مو چو پشت تاس و تشت	با سر بی مو چو پشت طاس و طشت	بیت 13	51
آمبولانسی	آمبولاسی	3	58
برسانند (نهاد :روشنفکران )	برساند	1	62
گردد	گرد	2	62
زایران کربلا (ریشه کلمه« ز  ا  ر »است  در صفحه 80 سطر 7 به صورت صحیح نوشته شده است ؛همچنین است ص 108س 8: دائما و ص 71 س 10 دایم	زائران کربلا	7	67
در کتاب شرح مشکلات تاریخ جهانگشا ص 283 در این باره سه واژه ضبط گردیده است : 1)قراقورم ؛پایتخت چنگیز خان در مغولستان Qaraqoorom : قرا قوم ؛بیابانی معروف بین خوارزم و مرو Qaraqoom : قرا قم ؛بیابانی است واقع در ترکستان روس در ایالت طورغان Qaraqom         با توجه به عبارت قرا قوم صحیح است . :نام قومی است که در قرن هشتم میلادی می زیسته اند، یکی از قبایل مغولTatar	از راه قره قُورم به سوی تاتار _آنجا که نیای بزرگش در معبدی آهنین آرمیده است_ روی آورد	5	80
نیایش زیر،ترجمه محمد تقی مقتدری  از قطعه ای از اوست	نیایش زیر،ترجمه محمد تقی مقتدری قطعه ای  از اوست	تارخ ادبیات بالای متن	83
ملجأی ؛در چاپ های قبلی به صورت ملجئی نیز آمده است . در کتاب «نگارش و ویرایش »برای رسم الخط این گونه همزه واژه «منشأ»را مثال زده است که هنگام گرفتن «ی»نسبت یا نکره به صورت «منشأی»نوشته می شود. (سمیعی ،1389؛237)	ملجأیی	4	114
چو آتش در میان دشمن افتاد	چه آتش در میان دشمن افتاد	بیت 8	92
چرندو پرند	چرند پرند	8	123
ننم /ننه ام	ننه م	15	124
کالسکه	کالکسه	17	125
در واژه نامه کتاب ص171پَتل پُرت ضبط گردیده است	پُتل پُرت	11	125
توست	تست	آورده اند که . . .	155
که صرف دخل و خرج خانه اش می شد	که صرف و خرج خانه اش می شد	4	152

گروه زبان و ادبیات فارسی متوسطه 2 شهرستان دهاقان