غلامعباس توسلی*
علاوه بر انار و زعفران تولید پسته در شهرستان فردوس در سال ۱۳۸۸ از ۳۱۰۰ هکتار سطح زیر کشت این محصول، حدود ۳۰۰۰ تن بودهاست. در شهرستان فردوس، انواع مختلفی از پسته مانند کله قوچی، احمد آقایی، محلی و فندقی تولید میشوند.
به نام آن که ما را جسم و جان داد
انسان پس از ترک دنیای شگفت «جنین»، و قدم گذاردن به عالم عجیب «جهان»، سفر پر فراز و فرودی را در جاده ای پر پیچ و خم به نام «سفر زندگی» آغاز می کند که مرگ نقطه آخر و گور خط پایان این راه و البته آغاز سفر دیگری است که امید است به «جنان» ختم شود.
در نگاه کلی جهان، چون مسافرخانه و کاروان سرایی است که آدمیان به عنوان مسافر، چند صباحی مقیم آن هستند. بنا بر این همیشه، گروهی دلگرم بار انداختن و جمعی سرگرم بستن بار سفر هستند.ناگفته نماند، در تمام مسافرت های فردی و گروهی، کوتاه و بلند، سیاحتی و زیارتی، جدای از اهداف و چگونگی آن، چهار مقوله : «خرج، خطر، خستگی و خاطره» وجود دارد.
«خرج» مسافرت پیش از آغاز آن شروع و تا لحظه پایان ادامه دارد. اما «خطر» تنها چیزی است که دقیقاً همزمان با آغاز مسافرت، شروع و همراه با پایان یافتن سفر، تمام می شود. در حالی که «خستگی» ناشی از سفر، ممکن است تا مدتی پس از مسافرت میهمان جسم مسافر باشد ولی کم کم بر طرف شود.
بنا بر این از چهار مقوله سفر، آنچه هرگز تمام نمی شود و برای همیشه وجود دارد «خاطرات» است. جالب تر این که خاطرات تلخ مسافرت نیز پس از گذشت زمان، شیرین می شود.
هر وقت سری به بایگانی ذهنم می زنم و پرونده گذشته خود را مرور می کنم بعضی خاطرات درشت تر و پر رنگ تر خود نمایی می کنند و بدون تامل و تحمل جلوی چشمم رژه می روند.
کتاب «یک سبد خاطره» شامل 150خاطره مولف در طول 45 سال است که به سه بخش «خاطرات دوران تحصیل»، «خاطرات دوران تدریس» و «خاطرات عمومی» نویسنده طبقه بندی شده است. امید که برای خوانندگان مفید و راهگشا باشد.
تلاش نگارنده بر این بوده در نگارش خاطرات، خدا و وجدان منصف را شاهد گرفته و علاوه بر ذکر نام اشخاص و اماکن و زمان اتفاق خاطره، حتی الامکان به مستندات هم تکیه کند تا مطالب از دقت و اطمینان بیشتری برخوردار باشد.
کاظم دهقانیان نصرآبادی
آبان ماه 1393 - تفت
انتشار نامه سرگشاده یک معلم سبزواری به رئیس جمهوری اسلامی ایران در اعتراض به آنچه وی ضایع شدن حق قشر فرهنگیان در پرداخت حقوق و مزایای مکفی و در خور شأن برای این قشر با اهمیت جامعه عنوان کرده است، در روزهای اخیر واکنش های زیادی را به همراه آورده و هرچند ابتدا در مجله سبزوارنگار، یکی از رسانه های محلی دیار سربداران انتشار یافت (منبع)، به سرعت ظرف چند روز در بسیاری از رسانه های محلی کشور انعکاس پیدا کرد و امضای موافقت بیش از 20 هزارنفر از معلمان سراسر ایران را تا به این لحظه برای خود جذب کرده است
به گزارش مجله اینترنتی اسرارنامه، هرچند اکثر معلمان کشور که یکی از پرجمعیت ترین اقشار اجتماعی ایران را تشکیل می دهند، با محتوای این نامه موافق بوده و آن را حرف دل خود می دانند اما در عین حال انتقاداتی نیز به این اعتراض مدنی که برخی ناظران آن را بیش از حد مادی گرایانه و دور از شأن معنوی و جایگاه بلند معلم در جامعه می دانند، وارد می آورند.
منتقدین می گویند هرچند هر قشری از جمله قشر دلسوز و فرهیخته معلمان در برابر خدماتی که به جامعه ارائه می دهند، باید حق الزحمه و مزایای منصفانه خود را دریافت کنند و مثلا کسی نمی تواند به این بهانه که معلمی، شغل انبیاء و دارای جنبه های معنوی بالاست، دارندگان این شغل را از مطالبه حقوق مادی خود محروم سازد و یا انتظار داشته باشد معلمین به حقوق و مزایایی کمتر از آنچه حقشان است، قانع باشند، اما در عین حال با درک صحیح از شرایط امروز جامعه که شمار زیادی از جوانان کشور به طور کل فاقد کار و یا دارای کارهای بسیار پرزحمت و وقت گیر با کمترین میزان حقوق و مزایا هستند، گلایه همیشگی بعضی از معلمان نسبت به دستمزدها و سایر مزایای مادی خود، کمی دور از انصاف است.
کسانی که به این حرکت اعتراضی معلمان که حدود دو هفته است در بسیاری از سایت های کشور و به خصوص سایت های محلی غرب خراسان به راه افتاده انتقاد دارند، همچنین می گویند: درست است که حقوق و مزایای معلمان نسبت به شاغلان برخی دیگر از وزارتخانه های دولتی کمتر است، اما این وضعیت در مقایسه با همه وزارت خانه ها صدق نمی کند و با در نظر گرفتن شرایط کاری مختلفی که هریک از آن ها برای کارکنان خود دارند، شاید حقوق و مزایای معلمان به نسبت تعداد ساعات کار روزانه و سالانه شان از میانگین حقوق و مزایای کلیه کارمندان دولتی بیشتر و یاحداقل در حد میانگین باشد.
چرا که واقعیت های غیرقابل انکار جامعه در حال حاضر نشان می دهد، بسیاری از جوانان حتی با مدارک تحصیلی عالی، آرزومند داشتن فرصت های شغلی بسیار سخت تر و البته با حقوق های کمتر هستند، اما متأسفانه فرصت های مناسب را پیدا نمی کنند ، این در حالی است که اگر بنا را بر حساب دو دو تا چهارتایی بگذاریم که برخی از قشر شریف فرهنگیان در ارتباط با حقوق و مزیای خود بر چنین نگاهی اصرار دارند، در دانشگاه های تربیت معلم و فرهنگیان، دانشجویان رشته های مختلف دبیری و معلمی، از همان دوران تحصیل حقوق دریافت می کنند و طول دوران معمولا 4 ساله تحصیل هم جزء سابقه کاریشان محسوب می شود و برای آقایان امتیاز مهم دیگری نیز وجود دارد و آن این است که از خدمت سربازی به شکلی که سایرین تجربه می کنند، معاف هستند.
در چنین شرایطی به نظر می رسد، قشر محترم فرهنگیان حتی اگر بنا به مقایسه خود با دیگر کارمندان دولتی دارند، بهتر است این مقایسه را به صورتی همه جانبه نگرانه تر و با نگاه به واقعیت های کنونی اجتماع و نه صرفا ایده آل های آرمانی (هرچند باید برای رسیدن به ایده آل ها تلاش کرد) انجام دهند، کمتر از گذشته احساس تبعیض و بی عدالتی در رسیدن به حقوق و مزایای مادی خود کنند.
چه رسد به اینکه اگر قرار باشد، اعتراض معلمان به حقوق و مزایای خود بر اساس ایده آل های آرمانی صورت گیرد، ممکن است برخی از همین عزیزان نیز در اندیشه و رفتار، با آن ایده آل های مطلوبی که برای نقش و جایگاه معلم در جامعه در نظر گرفته شده فاصله جدی داشته باشند و اگر فرهنگیان معتقدند جامعه امروز، چندان که باید و شاید حقوق مادی و معنوی معلمین را ادا نمی کند، خود این عزیزان هم از جمله کسانی هستند که باید به این سئوال پاسخ بدهند چرا که بی شک یکی از مسئولان اصلی پرورش نسل های جدید با هر منش اجتماعی و فردی که داشته باشند، در همه دوره ها معلمان بوده و هستند.